Watertorens - Vlaardingen in beeld en verhaal

Vlaardingen heeft in het verleden drie verschillende watertorens gehad. Twee daarvan zijn inmiddels gesloopt. Voor de komst van elektriciteit was een watertoren onmisbaar. Het diende als ‘voorraadvat’ dat ervoor zorgde dat in het vlakke land het water onder druk bij de burgers kwam.

Water kan over grote afstand naar een bepaalde plek vervoerd worden, als er, hoe gering ook, hoogteverschil is. De Romeinse aquaducten vervoerden water over tientallen kilometers, met vaak maar een verval van minder dan een meter per kilometer. Maar dan is er nog geen waterdruk – daarvoor zijn watertorens ontwikkeld.

Een watertoren is in principe niet meer dan een bak water op poten, met een buis waar het water door kan. Bovenin zit het reservoir, met een wisselende hoeveelheid water: van een half miljoen tot soms tien miljoen liter. Dat reservoir steunt op een draagconstructie, soms een heel gebouw met trappen en verdiepingen, soms alleen smalle poten. Er loopt een brede pijp naar het reservoir waardoor drinkwater wordt opgepompt. Van daaruit wordt het weer getransporteerd naar de waterleidingen.

Heeft foto's van de watertorens?. Dan kunt u die hier versturen of plaatsen op

1885

In 1871 stelde het gemeentebestuur gratis gezuiverd water ter beschikking. Hiervoor haalde men het water veelal uit regenputten en wellen, waarvoor in Vlaardingen pompen aanwezig waren. Van het gezuiverd water werd weinig gebruik gemaakt, omdat men de smaak van het water uit de putten lekkerder vond dan dat van gezuiverd water. Na een jaar stopte de gemeente dan ook met het aanbieden ervan. In 1873 deden zij een nieuwe poging en ditmaal met succes. De vraag nam toe. In 1885 werd het eerste drinkwaterleidingbedrijf van J.M. Zembsch en C.H. Wagenaar opgericht nabij de haven.

Aan de Waterleidingstraat werd de eerste Vlaardingse watertoren gebouwd. Deze toren had een hoogte van 21.80 m en een inhoud van 100 m3. Het reservoir was van ijzer. De toren had een bakstenen onderkant.

1885

Lees ook: De hoekselijn. Een reis door de geschiedenis van de Hoekse lijn

Lees ook: De Stadskraan spreekt.

1895

De tweede watertoren van Vlaardingen stond aan de Emmastraat. Deze had een hoogte van 24.10 en een inhoud van 380 m3.

Vanwege de stijgende vraag naar water was het nodig om Vlaardingen van een tweede watertoren te voorzien. In tien jaar tijd was de Vlaardingse bevolking namelijk met 35% toegenomen, tot ruim 14.000 inwoners.

Net zoals veel oude panden in Vlaardingen is ook deze watertoren niet aan de slopershamer ontsnapt.

1895

1955

De derde en laatste watertoren in Vlaardingen werd gebouw in 1955. In 1955 waren er maar liefst 56.000 inwoners en de benodigde hoeveelheid water was vernegenvoudigd. De watertoren heeft een hoogte van 39,00 m en twee waterreservoirs van elk 550 m³.

Het reservoir rust op in totaal 6 verdiepingen en een kelderruimte waar de pompinstallaties staan. De begane grond werd gebruikt voor de bedieningsunits van de pompen en de andere installaties. De volgende 3 verdiepingen boden plaats aan kantoren en werkplaatsen van het toenmalige GEB (Gemeentelijk Energie Bedrijf) en de montage afdeling van de water- en energiemeters. De overige verdiepingen dienden als opslagplaats en de verdieping onder het reservoir als enorme lekbak.

Na een rustperiode van ruim 20 jaar kwam er in 2016 weer leven in de toren. Er is toen begonnen met de ombouw, van een dagelijkse voorziening, naar een geheel andere bestemming. Er komt een restaurant met terras, een bed & breakfast, multifunctionele verhuurbare ruimten, een kunstgalerie en een dakterras.